Pomnik

O boski zwycięzco nasz bohaterze
ja teraz stoję w bloku na parterze

twa wielkość co z historią wzrosła
razem z nią mech, w pobliżu sosna

u stóp twoich niegdyś kwiaty, czoła pokłony
dziś potłuczone butelki, kiep i ktoś nawalony

kiedyś błyszczał, okrzyki tłumu, rosłeś
dziś powszedniejesz wśród spalin a mogłeś

odejść jak on lub ktoś, o Boże
gnijesz w blokowym gąszczu, jak możesz

do boju porywaj, to nic że wroga nie ma
niech krzykną tysiące, Bóg, Honor, Ojczyzna

niech będzie popiół, ogień i zgliszcza
palić mordować, łupić, kochać mistrza

stukot, zgrzyt, pojękiwania, tętent koni
gonić, gonić, dopaść unieść rękę i zabić

teraz mała dziewczynka przechadza się
spojrzy nie plunie, uśmiechnie

na twej głowie nie korona, tylko że
wrona spogląda niczym z okrętu na morze

nieopodal pasa pochwa, dłoń nerwowo
druga na pozór grozi mieczem miarowo

ty wzrokiem mosiężnym spoglądasz w dal
nic nie znaczy już na twej piersi medal

przyglądają się ciekawie
turyści, piknikowicze na trawie

na ławeczkach amatorzy spotkań niedzielnych
ktoś kto czytał, czuł twej buławy na ustach smak

zamarł w bezruch chwili, wrażeń mocnych
a oni zajadają symbol czasu, hot-dog-i, ot tak.